de 2 helden in the outback!

28 maart zijn sade en ik naar alice springs gevogen
alice spings ligt in het hart van Australië en is hoofdstad van het rode centrum.(de woestijn)
het rode centrum is 2 keer zo groot als Groot Brittanië en word ook wel "never never" genoemd, er komt geen einde aan!
ik heb tijdens mijn trip veel nare verhalen gehoord over de aboriginals in alice springs: dat ze gevaarlijk zijn, altijd dronken, mensen bestelen en geweld gebruiken!!
echt gerustgesteld was ik dus ook niet toen we na aankomst boodschappen moesten gaan doen en het al schemerig was geworden
ik zag namelijk overal aboriginals .. ze kwamen uit de bosjes, zaten op hoekjes van de stoep en liepen bij bosjes op de straat.
we hebben de meesten kunnen onwijken(apart eigenlijk he?) maar de terug weg kwam er een groep aan waar we niet meer omheen konden
mijn hart begon sneller te kloppen toen ze dichterbij ons kwamen maar ze vroegen alleen om geld en toen we vertelden dat we dat niet hadden Zijn ze verder gelopen. (ik had al het geld in de supermarkt uit mijn portomonnee gehaald en in mijn broekzak gestopt)
we voelden ons zo onvelig dat we niet meer uit het hostel zijn gegaan! die volgende morgen werden we om 06.10 opgepikt voor onze 3daagse tour door de outback
ik had me ogen scheef in mijn hoofd staan zo moe was ik!! ik had die nacht nogal lopen spoken... maargoed ik had alsnog superveel zin om te gaan
we reden eerst met de bus naar het kantoor waar je moest betalen en eventueel een slaapzak kon huren of een vliegenhoed kon kopen etc maar ik had al een slaapzak
en een vliegenhoed (pet met gaas) leek mij een beetje overdreven en zonde van het geld! (dat was toen)

de eerste dag zijn we naar de olga's geweest. de Olga’s uit meerdere (allemaal ronde ) rotsformaties die hoog boven de woestijn uitsteken.
in de aboriginal taal heten deze monolieten dan ook kata tjuta wat " veel hoofden" betekend
we hebben hier the valley of the winds walk gedaan. een mooie tocht van zo'n 3 uur die je om en door de rotsformaties heen leidde.
het was echt genieten op 1 ding na: VLIEGEN!!!! en niet zomaar een paar vliegen, gigantisch veel vliegen!! (was niks voor jou geweest paps)
wat een verschrikking.. wel eens een paard in de wei gezien met zn'n hoofd vol vliegen en dat je dan denkt bij jezelf.. arm dier?
nou !! ik weet hoe dat voelt.. zo verschrikkelijk irritant om elke paar seconden vliegen van je gezicht af te moeten halen.
spijt spijt en nog eens spijt dat ik die vliegenhoed niet had gehaald voor 7 dollar ik hd er op dt moment wel 70 dollar voor willen betalen
ik had zelf het geniale plan bedacht om lange grapsprieten onder mijn pet te steken wat echt hielp tegen de vliegen
maar toen de tourguide het zag moest ik het weggooien!! hij zei dat er hier niks geplukt mocht worden.. baaaalllleeeen!!

na deze wandeling zijn we doorgereden naar ayers rock, door de Aboriginals Uluru genoemd wat ‘grote rots’ betekend
het is een rots van 348 meter hoog en is DE heilige plek van de aboriginals.
De rots heeft iets betoverends! zeker wanneer we daar de zonsondergang op een afstand hebben bekeken en de rots door invloed van het zonlicht veranderde van kleur: van vuurrood naar okergeel, heel bijzonder.
toen de zon onder was zijn we door gereden naar het kamp waar we hebben geslapen in een swag onder de mooiste sterrenhemel ooit
een swag is een mix van eenp platte tent en een slaapzak waar je met je slaapzak in kan liggen en alleen je hoofd bloot ligt
wat ik niet zo'n heel fijn idee vond want er zijn hier dodelijk slangen, mega spinnen, schorpioenen, dingo's = wilde hond
en nog veel meer beesten die je absoluut niet op je hoofd wil hebben! ik heb gelukkkig allleen maar mogen genieten van 3 vallende sterren en een vlieg klem in mijn oor.. meevaller dus!
om 4.45 ging de wekker wat niet nodig was geweest want ik lag al even wakker van de kou
we zijn dus vroeg vertrokken om de zonsopgang te bekijken.. toen deze eenmaal opwas zijn we doorgereden naar het culturele centrum
waar we veel info hebben gekregen over het geloof van de aboriginals en hun heilige steen
ze hebben zelf eigenlijk niks meer te zeggen over uluru en het is nu een touristische trekpleister geworden, iets waar ik zelf best wel moeite mee heb!
het enige wat ze vragen is de steen niet te beklimmen en toch word dat door heel veel mensen gedaan. er zijn in totaal nu 34 mensen om het leven gekomen
omdat het een gevaarlijke tocht is en geheel op eigen risico. voor de aboriginals is dood op hun heilige land iets verschrikkelijks dus waarom zouden we daar dan geen rekening mee houden. een man uit onze groep vroeg of ik hem OOK ging beklimmen waarop ik zei dat ik dat respecloos vond tegenover de aboriginals en het daarom dus niet zou doen.
hij zei : ja maar dat is toch niet wat jij geloofd? ik geloof dat dit land van God is en voor iedereen toegankelijk: hij ging dus wel! ik vond dit zo egoistisch en vooral NIET christelijk!! ik vind het christelijk als je rekening houdt met je medemens en respect hebt voor anderen.
ik had hem meteen geschoten.. dat je zo stellig bent in je geloof is prima maar ik vind dat je ook respect moet hebben voor andere religies! ik kan me echt druk maken om dat soort dingen. sade en ik hebben gekozen voor de tocht OM de steen heen, wat ook nog een tocht van 10 km was!! van een afstandje leek hij toch kleiner

die middag heb we zo'n 5 uur in de bus gezeten om naar kings canyon te rijden
de rit was prachtig.. de tourguide vertelde dat er hier wilde paarden en kamelen rondlopen maar dat ze zelden bij de weg komen
ik heb ze dan ook niet gezien. wel heb ik een groep adelaars gezien die ze hier "the cleaners" noemen. ze vreten langs de weg de kadavers op!
onderweg hebben we wat hout bij elkaar gesprokkeld voor het kampvuur die avond.
die nacht hebben we echt in the middle of nowhere geslapen! een echt bushcamp
het was ergens op een berg, midden is een groot bos waar je alleen kon komen dmv zandwegen
sade en ik waren moe van de vorige nacht en besloten vroeg in onze swag te gaan liggen, dichtbij het kampvuur die nog flink brandde wat mij een veilig gevoel gaf. na wat pogingen om foto's te maken van die ooo zo mooie sterren ben ik dan ook al gauw in slaap gevallen..
tot dat ik "ergens" wakker van werd. sade: ohhhhh gelukkig, gelukkig!! je bent wakker. ik dacht bij mezelf: of ze is compleet gek geworden of ze is aan het dromen maar wat bleek nou:er waren dingo's in het kamp en er had er 1 tussen onze beide swag's gestaan en sade's gezicht besnuffeld
(ze leeft nog) en ze was zo bang.. ze had het echt niet meer! ze was al een uur aan het roepen (heel zacht omdat ze geen kabaal wou maken) en ik wou maar niet wakker worden. nadat ik haar verhaal had gehoord lag ik ook met een kloppend hart in mijn slaapzak
ik kon niks zien en was gefocussed op elk geluidje. sade wou niet meer buiten slapen en wou een poging doen om naar de bus te lopen in de hoop dat deze open zou staan. ik wou daar ook niet alleen blijven liggen dus nadat ik minstens een paar minuten het terrein had beschenen met mijn zaklamp en er zeker was was dat er geen wilde hond liep zijn we hand in hand(zo bang) met onze slaapzak naar de bus toe gerend die gelukkig open was. nog geen 5 minuten nadat we ons op de banken hadden gesetteld stond er gewoon een dingo voor de bus aan het plastic te krabben, het leek wel een horrorfilm! sade heeft de deur voor de zekerheid toen maar van binnen op slot gedaan.. toen de rust in was teruggekeerd en we allebei waren gaan liggen hoorden we geritsel achter IN du bus! sade: naoom ben jij dat? ik : nee!! hart: boom boom boom!!
toen we gisteravond bij het kampvuur Zaten zei de tourguide: oeh de deur van de bus staat nog los zo krijgen we zeker last van dingo's!
en iemand vertelde een verhaal over een moordenaar die hier in the outback moest zijn en backpackers vermoord
er ging dus even vanalles door me heen toen ik geluid achter uit de bus hoorde komen! we zijn met de zaklamp gaan schijnen
en het bleek een muis te zijn
het duurde toen nog even voor ik in slaap was gevallen maar heb toch nog een uurtje of 2 geslapen
wat eigenlijk veel te weinig was want die morgen ging de wekker om 5.45 en hebben we een wandeling van 4 uur door de kings canyon gemaakt
Kings Canyon is een kloof in het nationaal park watarrka. de wanden van de kloof zijn meer als 300 meter hoog
onze wandeling begon met een steile klim en zijn toen verder gelopen over de toppen van canyon
halverwege was er een weggetje dat ons leidde naar the garden of eden, een oase met water en bijzondere plantengroei
het steen in de kloof bestond uit vele lagen en elke laag had een andere kleur! werkelijk een prachtig gezicht.
ik denk dat dit wel de mooiste wandeling was die ik hier heb gemaakt! na de lunch hebben we weer 5 uur terug moeten rijden
naar alice springs waar deze tour ophield.het is me ook gelukt om deze trip mijn telefoon te slopen.. toen ik het sade wou vertellen en voor over bukte viel ook mijn mp3 op de grond die nu ook kuren heeft.. het is wonderbaarlijk!!
ik moet zeggen dat het wel weer heerlijk was om in een bed binnen 4 muren te slapen
die dag erop zijn we naar melbourne gevlogen waar ik deze week heb vertoefd. vanavond om 19u pakken sade en ik de nachtbus naar sydney
waar we 12 uur later aankomen! de eindbestemming van mijn reis... ik heb hier nog een dikke week te gaan en dan op na huis!!

tot gauw allemaal xxx