En er was sneeuw...

We zaten in het vliegtuig vanuit Amsterdam naar instanbul toen ik op Facebook schreef dat er niks meer mis kon gaan omdat we ons vliegtuig hadden gehaald. We dronken wat wijntjes om onze vakantie in te luiden en waren blij dat het moment eindelijk daar was!
In Istanbul besloten we nog een biertje te drinken want we hadden 2u de tijd om over te stappen. Tenminste, dat is wat we dachtten... Eenmaal bij de gate was deze al gesloten! We zagen het vliegtuig staan maar konden er niet meer in :-SS ik was meteen weer nuchter en bedacht me dat ik te vroeg had gejuigd. We hebben nieuwe tickets moeten kopen en konden 2 dagen later pas verder vliegen. Het kostte me enige moeite om te blijven lachen en the bright side of life te zien! Toen ik erachter kwam dat ik ook geen telefoon meer in mijn zak had ben ik op de grond gaan liggen en riep ik huilend om mijn moeder, maar die kwam niet! En het hielp ook niet ;) De kers op de taart was twee dagen genieten van de eerste sneeuw in Istanbul! je kan je wel voorstellen dat ik veeeeeeeeeulste vroeg op het vliegveld was bij de 2e poging naar Bangkok te vliegen en dat voelde voor het eerst in mijn leven goed! Door schade en schande wordt men wijs... Wat zal ik uiteindelijk wijs worden. Misschien kan ik in de toekomst wel een adviesbureau beginnen! Onze vlucht naar Bangkok verliep soepel en eenmaal bij het zwembad met een biertje kon de vakantie echt beginnen. Het was oudjaarsdag toen we aankwamen en besloten dit te vieren op een big square dat volstond met duizenden mensen. De mensen zijn bijzonder vriendelijk en de sfeer was fantastisch!
Bangkok zelf is erg druk en door het vele verkeer voelt de lucht vies. Ik begreep direct waarom de mensen mondkapjes ophadden. De vrolijke mensen, bloemen, tempels, kleuren en vooral geuren maken het tot een prettige kennismaking met Thailand. Evenals de kennismaking met het thaise ontbijt. Het onbijt bij het hotel was erg uitgebreidt, zo ongeveer een lopend buffet met de meest vreemde gerechten. Zo lag er bijvoorbeeld iets wat leek op een gedroogd varkenspootje maar het kon ook wel een bruine wortel zijn. Ook andere westerlingen zagen we meerdere rondjes om de schalen met eten lopen voordat ze iets konden vinden wat je kon eten als ontbijt. Ook de schreewende, spugende en kwaad kijkende Chinezen maakten het tot een bijzondere ervaring. Op straat is daarintegen alles te vinden wat je maar zoekt.. Op een bruine boterham met kaas na, die heb ik na 2 weken nog steeds niet gevonden!!

Na een paar dagen bangkok waren we blij toen we de grote stad uitreden met een 6u durende busreis naar Trat. Alle tijd om eens lekker van me af te kijken en wat van het land te zien. Opvallend vond ik dat de meeste huisjes open zijn aan de voorkant waardoor je bij iedereen zo de huiskamer in kijkt. De mensen liggen of zitten allemaal op de grond en zitten voornamelijk in groepjes bij elkaar voor de huisjes. In Trat werden we wakker van de vogelgeluiden ipv het vele verkeer. De vogelgeluiden waren zo luid en mooi dat ik dacht dat de homestay waarin we verbleven een bandje had aan gezet met natuurgeluiden of dat het uit een voilliere kwam. Maar Het was gewoon puur natuur.. 2 dagen later zijn we verder gereisd naar het fantastische eiland koh Kood. Iets minder fantastisch was dat ik bij een resort had geboekt op een ander eiland, maar dan wel met dezelfde naam :$ Gelukkig hebben we tegenwoordig internet en vonden we al gauw een home stay waar we konden slapen. Een groter probleem was het vervoer want er reden maar een paar auto's op het hele eiland en kilometers lopen met een tas van 23KG... Daar word je niet vrolijk van! De man achter de receptie heeft geregeld dat we werden opgehaald. Uiteindelijk kwamen we midden in een vissersdorp terecht, echt een super plek. We hebben hier voornamelijk rondgetourd op onze gehuurde scooter en hebben verschillende stranden aangedaan voor een duik in de zee, een biertje of een happie eten! Het was echt paradijselijk. Een hele andere wereld dan bijvoorbeeld Bangkok, hier had ik nog wel even willen blijven! Na 2 dagen zijn we met de boot terug gevaren naar Trat waar we de bus naar Hat Lek hebben gepakt. Vanuit hier konden we de grens over naar cambodja
Ik was nog lang niet uitgekeken in Thailand en ik wil nu al wel weer terug! Op internet zijn veel nare berichten te lezen over de grens van Cambodja en de manier waarop ze met je omgaan. Ook de man die bij ons in de bus zat vertelde daar te zijn beroofd en dat ze voor de meest rare dingen geld vroegen. Uiteindelijk viel het nog wel mee al moest ik even wennen aan de mannen die overal om je heen staan, vanalles vragen en van alles willen.
Door alle drukte raakte ik het overzicht kwijt en dat maakte me wat gestresst,bijna kwaad.. Max wees me er nog op vrolijk te blijven lachen omdat dit het beste uit zou pakken. Omdat ze hier zo corrupt zijn kunnen ze alles maken en ook het geld vragen wat ze willen. Ze drukken je bijvoorbeeld aan een tafel om je visum te regelen en vragen uiteindelijk geld omdat zij het voor je geregeld hebben, het kon achteraf gezien ook aan de balie. Ook het visum zelf was dubbel zo duur dan dat er op internet stond aangegeven. Iedereen wordt hier hoe dan ook opgelicht! Ik was erg blij toen we de grens over waren en we veilig in de taxi zaten met onze spullen en geld. Ik vond het geen leuke binnenkomer in Cambodja. De rit door de jungle (nationaal park) naar de plaats sihanoukville maakte een hoop goed. Prachtige natuur hier en het eerste wildlife hebben we gezien.. Waterbuffels.
Er schijnen hier oa olifanten luipaarden en apen te zijn maar ik geloof dat we die niet zomaar langs de weg zullen zien.

De stad waarin we 4 uur later terecht kwamen was veel luxer dan alles we in Thailand hebben gezien. Totaal niet wat ik had verwacht en eigenlijk niet leuk.. Ik kreeg een heel ander gevoel dan in Thailand. Ja, het is wat met dat gevoel! We hebben hier een hostel geboekt en slapen met 6 anderen op een kamer. IK ben benieuwd wat cambodja ons gaat brengen..